Dwoje do poprawki

Obserwując znajome pary jestem w stanie podzielić je na kilka grup:

• Bliźnięta syjamskie robiące wszystko razem i mające takie samo zdanie na każdy temat. Dłuższe przebywanie w ich towarzystwie może zakończyć się cukrzycą
• Ogień i woda - totalne przeciwieństwa (ja i mój narzeczony także należymy do tej grupy)
• Walczące ze sobą Pit Bulle - on i ona mają rację, żadne nie odpuści. Nie radzę się z takimi wdawać w dyskusję, bo można przy okazji oberwać
• Mimozy - żyją obok siebie bez większych emocji. Przy kimś takim jestem w stanie wyjść z siebie i stanąć obok. Za nerwowa jestem na takie znajomości.

Jak już wspomniałam, ja i moja druga połowica jesteśmy totalnie różni. Mnie jest wszędzie pełno, on jest spokojny. Nie mam problemu z nawiązywaniem znajomości, jemu to sprawia nieco trudności. On uwielbia II wojnę światową, a ja chętnie przeteleportowałabym się do średniowiecza (pewnie by mnie na stosie spalili, ale co tam, przynajmniej ciepło by mi było). Mamy też wspólne zainteresowania, aż tak źle z nami nie jest, ale do bliźniąt syjamskich nam daleko.

Wiele osób twierdzi, że jesteśmy do siebie podobni z wyglądu. O przepraszam, ja mam większy biust :P ale mamy mniej więcej tyle samo wzrostu, oczy tego samego koloru i podobne rysy twarzy. Pewnie będziemy się zabijać o to, które z nas bardziej przypomina nasze dziecko.

Zanim mój narzeczony mnie poznał, był grzecznym chłopcem. Ja jestem wyszczekana i na moje nieszczęście, narzeczony szybko się wyszkolił i czasem nie jestem w stanie mu się odgryźć. Przykłady? Proszę bardzo.

Leżymy sobie na łóżku. On całuje mnie po szyi. Musicie wiedzieć, że jest okularnikiem. Jego okulary zaplątały się w moje włosy. Oczywiście ofuczałam go za to. Na co on ze stoickim spokojem odparował: "nie martw się, ty też niedługo będziesz nosić okulary". Piła menda do mojej pracy przed komputerem. Nie moja wina, że chce sobie wziąć za żonę panią korektor.

Przeglądam suknie ślubne. Pytam narzeczonego czy ma jakąś sugestię co do tego, jak ma wyglądać. Powiedział, że tak. Ma być łatwa w zdejmowaniu...

Znalazłam u mojego narzeczonego siwy włos. Mówię mu o tym. On patrzy na mnie i mówi: "no co, zamieszkałem z tobą, czego innego można się było spodziewać". No i witki mi opadły.

Takich przykładów jest wiele. Ja też nie pozostaję mu dłużna. Tak, jestem wrednym człowiekiem i dobrze mi z tym. Jemu też :)

Nie jesteśmy idealni, ale nie przeszkadza nam to. Ideały są nudne. Oboje powinniśmy iść do poprawki, ale obawiam się, że wtedy już nie bylibyśmy tacy fajni :)